اشعار محمد علی مشایخی (نافذ)

گرامیداشت دوازدهم اردیبهشت روز معلّم

صدای پای معلم

من از قدوم تو بوی بهار می‌شنوم.

حدیث رویش و آهنگ کار می‌شنوم.

صدا، صدای لطیفی است، پنداری

ز دور، شُرشُری از آبشار می‌شنوم.

صدای گام تو بر سنگفرش راه کلاس

ترنّمی است که از جویبار می‌شنوم.

ز در در آیی و بی اختیار برخیزم

که خیرمقدم‌ات از هر کنار می‌شنوم.

به احترام تو برپا زده است مبصر جان

سکوت را به بلندای جار می‌شنوم.

غلام همّت آنم که حرفی‌ام آموخت

شعار حجّت پروردگار می‌شنوم.

چو از سیاحت گار باز می‌گردی

ز دامن و دهنت بوی یار می‌شنوم.

ز خاطرات و رهاورد بوستان گردی

بکن حدیث که من بیقرار می‌شنوم.

کلام نافذ» و تاثیر مهربانی توست

که عشق را ز دلم آشکار می‌شنوم.

محمّد علی مشایخی (نافذ)

در سروده‌ی صدای پای معلم» به دو حدیث اشاره نموده‌ام:

۱- حدیث نبوی، که: الکُتب بساتین العُلما» کتابها بوستان‌های دانش‌پژوهان هستند.

۲- حدیث علوی، که: من عَلّمَنی حَرفاً فَقد صَیَّرنی عَبداً» هر کس یک کلمه به من آموخت مرا بنده‌ی خود گرداند.